در روش های نصب – قسمت اول درباره گزینه های مختلف موجود در نصب کانال توضیح دادیم. در مقاله روش های نصب – قسمت دوم به ادامه نکات مهم در خصوص طراحی و نصب کانال ها می پردازیم. همچنان با شرکت توسن صنعت آپادانا تولیدکننده و ارائه کننده انواع لوله های پلی اتیلن، لوله آبیاری، نوار آبیاری و لوله دریپردار همراه باشید.

روش های نصب – قسمت دوم (نصب در کانال های فعلی)

معمولا کانال ها (یا کانال های چندگانه) را می توان به عنوان کانال های داخلی به درون کانال فعلی کشید.

توجه: همواره پیش از ورود به منهول ها، آن ها را آزموده و تهویه نمایید و از الزامات فضاهای بسته OSHA پیروی کنید.

تأیید کانال

یکی از مراحل مهمی که باید قبل از اینگونه نصب ها انجام بگیرد، «صحت سنجی»  کانال فعلی برای اطمینان از آن است که همه موانع بخوبی مشخص شده و پیوستگی و راستای کانال در وضعیت خوبی می باشد. توصیه می شود از ماندرلی (جسم مرکزی معمولا با مقطع دایره ای که لوله یا قسمت مادگی دور آن شکل میگردد ) که تقریبا به اندازه 90 % قطر داخلی کانال است، برای انجام فرآیند صحت سنجی، استفاده شود.

معمولا بررسی صحت کانال بوسیله هل دادن یک قطعه از جنس فایبرگلاس به درون کانال، بوسیله یک ماندرل سخت که به انتهای آن (قطعه) بسته شده است، انجام می گیرد. فردی که قطعه فایبر گلاسی را هل می دهد، باید نواحی مشکل دار را تشخیص داده و سپس آن ها را روی قطعه فایبرگلاسی، علامتگذاری نماید تا بتوان فاصله منطقه مشکل دار را ثبت نمود و در صورت لزوم، راحت تر بتوان محل آن ها را به منظور انجام تعمیرات، پیدا کرد. اگر قطعه فایبرگلاسی، همه مسیر خود درون کانال را بدون دشواری طی نماید، کانال « تأیید» شده و دیگر نیازی به انجام تعمیرات نیست.

مهم است که همه تجهیزات لازم برای حفاظت از کانال های داخلی را پیش از جایگذاری آن ها در درون کانال، مهیا کرده باشیم.

استفاده از چرخک ها ، ابزارآلات خم کاری ، غلطک ( 45 و 90 درجه) و قرقره های مستقیم برای حفاظت از کانال داخلی در حین نصب، لازم است. مهم است که همه آن ها دارای شعاعی متناسب با اندازه کانال داخلی باشند. استفاده از یک روان کننده کشش، موجب کاهش قابل ملاحظه کشش و تنش وارد بر کانال داخلی در هنگام کشیدن آن به درون کانال موجود، می شود. برای اتصال کابل وینچ (بکسل) به دهانه کانال داخلی، نیازمند استفاده از هرزگردهای بلبرینگی هستیم.

• نیمه کمکی ها:

در مسیرهای طولانی و مسیرهای پر پیچ و خم، انتخاب محل هایی بعنوان نیمه کمکی، اهمیت دارد. معمولاً در چنین مواقعی استفاده از یک وینچ، مانند وینچ های سوار بر خودرو یا وینچ سیار ضرورت دارد. ابداع وینچ های سیار به عنوان نیمه کمکی، کشیدن کانال های داخلی را بسیار ساده تر کرده و نیاز آن به نیروی انسانی و ارتباطات را نسبت به روش های سنتی، کاهش داده است. مهم تر از آن، این ابداع موجب افزایش قابلیت های تولیدی شده است.

• بعد از کشش:

مقدار تنش ایجاد شده در کانال داخلی کهه در حال کشیده شدن به درون یک کانال موجود است، بسته به طول مسیر و تعداد پیچهای سر راه آن، شرایط کانال فعلی و مقدار روان کننده بکار رفته، متغیر است. اثر تنش معمولاً به دراز شدگی کانال داخلی (یا کشیدگی) متناسب با مقدار تنش می انجامد که می بایست کمتر از 2% کل طول جابجا شده باشد. به دلیل وجود این اثر، کشیدن آرام سیستم کانال برای بازیابی به اندازه اصلی، حائز اهمیت است. باید پیش از بریدن و کوتاه کردن کانال داخلی، حداقل به اندازه یک ساعت به آن زمان داده شود تا به حالت « آسودگی » برسد.

روزمینی / هوایی

کاربردهای زیادی برای کانال های هوایی وجود دارند که برخی از آن ها عبارت اند از عبور از جاده ها، عبور از خطوط آهن، گذر از خطوط واگن های برقی و عبور از آب، و البته کاربردهای آن محدود به موارد فوق نیست. این کانال ها، بسترهایی مناسب برای نگهداشتن کابل ها فراهم می آورند که می توان براحتی آن ها (کابل ها) را تعویض نموده و یا بدون نیاز به ورود به فضاهایی اغلب خطرناك یا با دسترسی دشوار، تعدادی کابل بر آن ها افزود.

یکی از ملاحظات اساسی در کاربردهای هوایی، محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش است. به همین دلیل، فقط از کانال هایی که رنگدانه های مخصوصی حاوی کربن سیاه دارند می توان استفاده کرد، چرا که قرار گرفتن در معرض اشعه مستقیم ماوراء بنفش باعث کاهش چشم گیر طول عمر کانال های پلی اتیلنی محافظت نشده می شود.

نصب

دو نمونه از روش های مورد ترجیح برای نصب هوایی کانال ها، روش کشش معکوس/ قرقره ثابت و روش بیرون کشیدن/ قرقره متحرك می باشد. شرایط محل ساخت و ساز و تجهیزات/نیروی انسانی در دسترس، تعیین کننده روش جایگذاری مورد استفاده خواهد بود.

باید در طراحی، انقباض/انبساط احتمالی کانال پلی اتیلنی را لحاظ نمود. این ملاحظات در نصب کانال های شلاقی مهم تر از کانال های خود محافظ است.

• نصب – روش کشش معکوس/قرقره ثابت:

روش کشش معکوس/قرقره ثابت، روش معمول در جایگذاری کانال های هوایی است. همچنین این روش، بهترین انتخاب در مواقعی است که جنس لایه ها از سمت میدانی نقطه به سمت خیابانی آن تغییر می کند و همچنین جاهایی که موانع زیادی برای عبور وجود دارند. کانال از بالای قرقره به کرانه رانده می شود، سپس با یک کابل کشنده شلاقی که فقط قادر به حرکت به سمت جلو است و بوسیله جعبه کابل ها و گرداننده ها نگهداشته شده است، بصورت معکوس کشیده می شود. بعد از کشیده شدن قطعه کانال به محل مورد نظر، در آنجا محکم شده و سپس بریده می شود.

• نصب – روش بیرون کشیدن / قرقره متحرك:

استفاده از روش بیرون راندن / قرقره متحرك، می تواند به صرفه جویی در زمان و نیروی انسانی در هنگام جایگذاری و تعبیه کانال های هوایی بیانجامد. از این روش در مواقعی استفاده می شود که در آن ها یک لایه وجود دارد و در یک سمت نقاط، که معمولاً سمت جاده است، قرار گرفته است. در این روش کانال به لایه متصل شده از قرقره متحرکی که از آن دور می شود، بیرون آمده و درجای خود قرار می گیرد. کانال را همزمان با کشیدن، محکم کاری می کنند.

• کانال خود نگهدار:

کانال های خود نگهدار را می توان با استفاده از هر دو روش ذکر شده در بالا، نصب نمود، تنها با این تفاوت که لایه نگهدارنده، بخش یکپارچه ای از کانال است. این ره یافت نه تنها با استفاده از حذف مرحله مجزای نصب یک لایه نگهدارنده، به تسهیل عملیات نصب منجر می شود، بلکه باعث بهبود کنترل پذیری خواص انبساط و انقباض کانال نیز می شود.

• نصب – محکم کردن دوباره کابل فعلی:

بستن کانال روی کابل موجود از قبل مشابه نصب کانال روی یک لایه جدید است. با این حال، جنبه های منحصر به فردی در این کار وجود دارد.

باید برای بررسی قابلیت تحمل بار ناشی از کابل جدید توسط لایه، آنالیزهای کششی و شکم دادگی صورت پذیرد. همچنین، بستن کانال روی کابل های حساس هم محور می تواند بدلیل افزایش کشش های ایجاد شده در سیم که ممکن است ناشی از انقباض ایجاد شده در حین جابجایی کانال باشند، بر قابلیت انتقال سیگنال در کابل ها، تأثیر بگذارد. بهترین کار، کمک گرفتن از خدمات مهندسی در برنامه ریزی پروژه های هوایی است.